“Dag van de Verzorgende” – Roxane vertelt

Vandaag is het “Dag van de Verzorgende”.

Binnen V!BE zitten twee dames – we hebben het over niemand minder dan Lien en Roxane – die in de zorg werken en de voorbije twee jaren het gebeuren rond COVID-19 van zeer dichtbij hebben meegemaakt. We laten hen dan ook graag even aan het woord om terug te blikken en te delen hoe zij deze periode meema(a)k(t)en.

Second story Roxane:

Bij het terugblikken op de Coronaperiode kan ik zeggen dat de eerste periode toch het zwaarste viel. Niet-noodzakelijke operaties werden uitgesteld. Het werk voor ons kinesisten nam af. Collega’s moesten verplicht verlof opnemen. Anderen lieten hun job voor wat het was om mee te helpen bij de kuisploeg, in de keuken, bij de logistiek.

Mijn jobomschrijving werd uitgebreid. Ik werd “buddy”. Op intensieve zorgen gingen we de verpleging helpen waar we konden om hun job draaglijker te maken. Elke dag moest je op je hoede zijn om dat beestje niet te verspreiden. Om geen uitbraak op je geweten te hebben en het risico te lopen om zelf besmet te geraken.

Niet kunnen dansen en de steun van de meiden missen begon te wegen. Gelukkige moet onze groep niet continu gehoord worden om te weten dat ze er voor je zijn.

Je probeert alles positief te bekijken: alle kledijwissels per patiënt waren fysiek zwaar, maar je begint het ludieke te zoeken: “Dit is mijn voorbereiding op de komende show.”. Ik werd klaargestoomd op de ettelijke kledingwissels achter de schermen. Tijdens het behandelen van patiënten moesten we plastic zakken rond onze schoenen dragen waardoor er zeer weinig grip was. Dit was mijn voorbereiding voor de dansvloer van de show. Evenwicht zoeken, fysiek alles geven en blijven glimlachen. Blijven hoop geven en blijven positief denken. Geloven in een goede afloop.

Kort samengevat: we werden op de proef gesteld. Periodes waarin fysiek contact verboden was en waar afstandsregels opgelegd werden, zorgden er gelukkig niet voor dat de afstand binnen V!BE verkleinde. Online Secret Santa, in bubbels van 4 gaan wandelen en meer.

Je weet aan welke mensen je wat hebt als je zo’n moeilijke periode doorkomt.
V!BE is familie geworden.
Zonder dat ze het beseffen heeft de volledige groep mij persoonlijk geholpen.
En daarvoor zeg ik: dank u ❤!

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.  Privacybeleid